Vrijdag 25 mei 2018
Ontwaken in Fokiano 
KM 67080
GPS   37.073972, 22.966696  

Hij schiet al op

Wat een pech heeft Monique met haar kleine teen. Het was natuurlijk te verwachten dat het ding vandaag dik en pijnlijk zou zijn, en de eerste verschijnselen van een blauwe plek dienen zich ook al aan. Het ziet er naar uit dat wat geplande wandelingen deze vakantie in het water zullen vallen.
Dat wij vandaag ook veel in het water vallen, is natuurlijk een makkelijk bruggetje dan.

Maar daar is het hier echt een plek voor. Een prachtig breed kiezelstrand, een taverne verderop (dus niet al te dicht naast ons) en een strandbar om een ouzo of een freddo te drinken.
De strandbar had iets verder

van ons mogen staan. Daarom kijken we af en toe met jaloerse blikken naar een andere buscamper iets verderop die bij een paar tamarisken staat die net genoeg schaduw geven voor een zitje met de campingstoelen. Maar zolang de strandbar gesloten is staan we nog prima.

Ergens in het begin van de middag lopen / strompelen (teen Monique) naar de taverne voor een paar koude biertjes met tzatziki en brood. We houden van stille plekken maar de aanwezigheid van een taverne heeft dan ook weer zijn voordelen. Onderweg naar de taverne (100m) zien we nu ook een ‘kraam’ bemand waarvan we ons gisteren afvroegen wat het zou zijn. Het blijkt een honingverkoper te zijn. De kraam is met zorg en aandacht en oog voor detail opgebouwd, dat zie je zo J.

De hier nog onbemande honingkraam (permanente setting)

We kopen een pot sinaasappelhoning, en als we nog niet goed en wel bij de taverne zitten zien we de honingverkoper meteen zijn winst omzetten in een heerlijke freddo. Iedereen weer blij vandaag.
De biertjes en tzatziki met brood zijn een heerlijk tussendoortje dat we iedereen kunnen aanraden op een warme dag!





Na wat gezwem, gelees, geschrijf, gebeerbrei en geluier de rest van de middag bij de camper gaan we ’s avonds nog eens naar de taverne voor het avondmaal.
In Griekse taverne’s die achteraf liggen (en daar kun je hier wel van spreken) is niet vaak een menukaart. Soms mag je al blij wezen dat er een bord hangt met daarop een stuk of tien gerechten.
In dit geval is het dus ook niet erg dat ik mijn leesbril ben vergeten.
En het is ook wel gemakkelijk hoor, geen kaart en weinig gerechten.
Bij een restaurant in het noorden van Griekenland bij de Meteorakloosters is het wel heel erg gemakkelijk. Als je daar aan komt is het: ‘Pork, from the grill? It’s the best!. Or chicken, from the grill?. The best!’ Vooruit, een Griekse salade en Tzatziki kun je er dan ook nog bij bestellen. Nou zijn het dan ook wel heerlijke op houtskoolvuur gegrilde stukken vlees, daar is niks mis mee, met de uitbater echter wel is onze mening. Hier nog een linkje naar ons bezoek van destijds: http://mm2greece2011.blogspot.com/2011/10/best.html

Terug naar nu. De eigenaar (?) van de taverne waarvan we twijfelen of het een slecht Grieks sprekende Duitser is, of een Griek die wat gebrekkig Duits spreekt, komt naar onze tafel en vertelt meteen wat hij wél heeft. Dat bedoel ik dus: lekker gemakkelijk. Zeker als wij dan ook nog eens geen vis eten, en daarmee nóg twee gerechten van zijn verbale kaart verdwijnen.
We laten ons verrassen met een spinazie/fetta pie, en een porksteak. De porksteak zal ziet zo’n verrassing zijn trouwens, die is in Griekenland eigenlijk overal lekker geweest tot nu toe.
Daarbij nemen we nog een kleine Griekse salade, en zoals altijd een halve liter witte huiswijn. In Griekenland nemen we altijd huiswijn. Ach, de ene keer is het beter dan de andere keer, maar de entourage in Griekenland maakt eigenlijk altijd alle wijn goed.
De klandizie bestaat voornamelijk uit de camperaars die hier ‘wildkamperen’. In Nederland zou zoiets niet snel (niet) mogen, maar in Griekenland is het bijna nergens een probleem, zeker niet in het voor- en naseizoen en de winter. De taverne’s zijn er vaak wat blij mee. Je moet natuurlijk niet pal naast een camping gaan staan, maar die zijn er op zulke wat meer afgelegen plekken toch niet.

Iedereen krijgt een extraatje toe

Deze meneer van de taverne is een hardwerkende man zien wij al snel. Hij loopt zijn benen onder zijn kont uit. Naar het terras, naar binnen, naar de tuin van de taverne naar de barbecue waar hij het meeste vlees zelf op bakt, weer naar binnen, naar het terras, enzovoorts. Als we later voorzichtig vragen of er nog iemand is blijkt zijn vrouw de inkopen te doen, maar hij doet het meeste zelf. Als we af en toe gerammel horen vanuit de taverne trekken we de conclusie dat vrouwlief zich ook bezig houdt met ondersteunende taken zoals opmaken van de borden en, een van de belangrijkste taak voor de vrouw: de afwas.
Ja ja, lees mij maar boos aan, zo ongeveer stond het wel in een boekje wat de kerk vroeger verstrekte aan een pas getrouwd stel. Ik heb het nog ergens thuis. Zal er later eens wat passages van op de blog zetten.

Na een lekker maal zakken we de avond nog even door bij onze camper.
Een prima dag zou ik zo zeggen. Afgezien van de teen van Monique.






Welterusten

Vrijdag 25 mei 2018
Overnachten in Fokiano 
KM 67080
GPS   37.073972, 22.966696 https://goo.gl/maps/RvL7ZTKuKt72