Maandag 21mei 2018
Ontwaken op de P bij de burcht van Korinthos
KM 66692
GPS
Ontwaken op de P bij de burcht van Korinthos
KM 66692
GPS
Om half acht horen we een auto stoppen naast onze camper. Een
personeelslid van de burcht blijkt erin te zitten. Met een rugzak om loopt hij
het steile pad op om het toegangshek te openen. Veel hoeft de medewerker niet
te doen bij de entree van de burcht, want de entree is gratis. ‘Een mooi
baantje voor mij’, zegt Monique. ‘Kan ik mooi de hele dag berenbreien’.
We hebben de burcht reeds twee keer bezocht in voorgaande jaren, en ondertussen zijn we wel genezen van de ‘oude stenen’ her en der in Griekenland.
Echter voor de beroemdste oude stenen gaan we vandaag
een uitzondering maken.
Ja, na zoveel jaren Griekenland gaan Michel en Monique voor het eerst naar
Athene. We hebben de burcht reeds twee keer bezocht in voorgaande jaren, en ondertussen zijn we wel genezen van de ‘oude stenen’ her en der in Griekenland.
Echter voor de beroemdste oude stenen gaan we vandaag
Wij hebben niks met steden. Te druk, te chaotisch, te veel mensen. Na Barcelona waren we in een klap klaar met steden. Op de tweede dag wisten we geen raad om met de camper de Pyreneeën in te duiken.
Tijdens onze campertrips zoeken we ook bij voorkeur de
rustigste overnachtingsplekken op. En dus zeker niet de camperplekken waar men
met de campers zij aan zij staat. Kennissen die wel eens camperplaatsen hebben
gezien waar tientallen campers hutjemutje geparkeerd staan in bijvoorbeeld
Duitsland of Frankrijk vragen ons ‘staan jullie daar dan ook?’. Nee, daar zul
je ons dus noooooit zien. Of de overnachtingsnood moet wel heel erg hoog zijn. En
dan zijn wij meestal die camper die helemaal aan het randje staat.
Athene. Een van de steden met de grootste luchtvervuiling. Een stad die bij vele hartpatiënten op de verboden-te-bezoeken-in-de-zomer lijst staat. Een stad waar ik weet niet hoeveel toeristen ’s ochtends vroeg al in de rij staan om de Acropolis en het Parthenon te bezoeken. De Europese stad met het grootste aantal taxi’s. Een stad met ongeveer 4 miljoen inwoners, terwijl het totale aantal inwoners in Griekenland ruim10 miljoen bedraagt. Niet echt ons ding dus.
Maar, vandaag is het dan toch zover. Na al die jaren Griekenland voelden we ons nu eigenlijk wel verplicht om Athene te bezoeken. De godin Athena Parthenos (maagd Athena), beschermgodin van de stad Athene zal raar opkijken als ze ons ziet aan komen.
Eerst nog 75 minuten rijden volgens onze iGo navigatie. Via de tolweg. Meestal stellen we op vakantie de navigatie in op ‘geen tolwegen’ en ‘geen snelwegen’, maar dat scheelt in dit geval zeker drie kwartier rijden. En voor Athene-in-1-dag zullen we de tijd nodig hebben.
Wat we willen zien/doen zijn de Acropolis en het Parthenon, het Acropolis Museum [http://www.theacropolismuseum.gr/en ], en de wijk Plaka. Ik geef hier verder geen specifieke informatie bij de onderdelen. Er is genoeg te vinden via de links en Google.
Via de camperplaatsen-app van het NKC hebben we een parkeer/camperplek (zonder voorzieningen) ontdekt in Pireus. Op vijf minuten lopen afstand van de metro, waarmee we binnen het half uur bij de Acropolis kunnen zijn. Er wordt lovend gesproken over de service van uitbaatster Maria van de Parkopolis Pireus. Al met al lijkt het ons een prima plek voor 24 uur.
De tolweg is prima te doen. We betalen €4.50 en €5.60. Bij Pireus wordt het spannend. We zijn er ooit eerder doorheen gekomen op weg naar de ferry voor Naxos, en kwamen toen per ongeluk in een netwerk van eenrichtingswegen terecht. Niet fijn…
Gelukkig gaat het nu goed. De Parkopolis zit dan weer wel in een eenrichtingsstraatje. Vanochtend hebben we voor de zekerheid al Maria gebeld (‘Athens in one day??’, vroeg ze nog), en hoewel ze ons nog nooit heeft gezien komt er toch iets van een blik van herkenning als we aan komen rijden. Een hele vriendelijke dame die ons een plekje toewijst in de hoek van de P. Dat belooft heet te gaan worden tussen de betonnen muren.
Het is ondertussen ongeveer 10:30 u. Dan komt de gebruikelijke twijfel van wat-trekken-we-aan-en-wat-nemen-we-allemaal-mee?, maar na een kwartier zijn we zover.
Maria legt ons feilloos uit hoe we bij het metrostation komen, hoe we daar kunnen betalen en welk kaartje we moeten nemen, welke overstappen we moeten doen naar de Acropolis, dat we bij de tweede overstap meteen even het wisselen van de erewacht mee kunnen nemen (helemaal niet op ons lijstje, maar nu we er toch zijn), en leent ons een kaart van het centrum.
Helemaal top Maria!
Inderdaad is het slechts 5 minuten naar het metrostation. Voor ons niet-openbaar-vervoer-reizigers is het toch wel even spannend bij de tickets. Er staan veel automaten maar gelukkig zijn er ook een paar loketten met een echte persoon erachter. We kopen de door Maria geadviseerde kaartjes van €1.40 waarmee het de komende 90 minuten onbeperkt reizen is. Terug vanavond doen we dan weer hetzelfde.
We nemen eerst de groene lijn naar Van Pireus naar Monastiraki station, en stappen daar uit en over (paar trappen af richting Airport) op de blauwe lijn naar Syntagma Station. We zijn net op tijd om de wisseling van de wacht te zien. Kijk, hebben we dat ook weer gehad.
Dan duiken we weer het ondergrondse in om de rode lijn te nemen naar de Acropolis, wat slechts een halte verder is. Weer boven de grond draaien we 360 graden rond en vrijwel meteen is de Acropolis te zien.
Nou, dat was even spannend het ondergrondse gebeuren, maar we hebben het prima gered.
Bij de eerste de beste souvenir-en-hoedjes tent sla ik meteen een modern gleufhoedje aan de haak. Voor de zoveelste keer ben ik een petje/hoedje vergeten en het zoveelste petje/hoedje komt in mijn collectie. Met mijn hoofd kan ik hier in Athene niet zonder. Eigenlijk kan bijna niemand dat die de Acropolis gaat bestijgen. Het is maar een tip.
De Acropolis met het Parthenon is geopend tot 20:00 uur, en het museum tot 16:00. Eerst het museum dan maar. Als we alle verhalen moeten geloven schijnt dit museum wel het neusje van de Griekse museazalm te zijn, dus we komen er eigenlijk niet onder uit om het te bezichtigen (entree €5).
Van de Griekse cultuur hebben we al een en ander gezien. Het museum bij Olympia hebben we al eens gezien, het museum bij Delphi, en zo nog wel een paar.
Zelf heb ik het hier in dit Acropolis Museum al na een goed half uur gezien, hoewel ik nog lang niet alles gezien op de drie verdiepingen heb kunnen zien natuurlijk. Maar ja, het ene Griekse beeld, en het andere aardewerken potje, en de overblijfselen van een helm van een Griekse krijger, en …….
Ja prachtig en kunstig gemaakt natuurlijk, maar het doet me niks.
Monique houdt het wat langer vol vandaag, maar uiteindelijk zijn we na twee uren weer buiten, en doen eerst maar eens een broodje en drankje op de trappen van het museum.
Het moet wel gezegd: het museum is prachtig gebouwd en het heeft een zeer uitgebreide collectie. Dat dan weer wel.
Het is zeer warm buiten, zeg maar gerust heet. En het heetst van de dag hier in Athene duurt hier denk ik wel een halve dag. Het beste moment om de Acropolis en het Parthenon te bekijken zal ’s ochtends om acht uur zijn, en niet heel veel later.
Voordat wij hogerop gaan richting Parthenon slenteren we door een stuk van Plaka. Een aaneenschakeling van souvenirwinkeltjes, en eet- en drinkgelegenheden. De gebruikelijke prullen, maar ook wel o.a mooi houtwerk van olijfbomenhout. En de pielemoosen van hout aan een sleutelring (lullige sleutelhangers za’k mar zegge) vindt je volgens mij ook alleen in Griekenland (iets voor ChristineLeDuc?).
Oh ja, en vooral ook hoedjes. Veel hoedjes. Dacht ik eerder op de dag een leuk hoedje gescoord te hebben, de helft van de mannen hier loopt ermee.
Bijna kopen we een fabrieksijsje bij een of ander winkeltje als we 10 meter
verderop een ‘echte’ ijszaak zien. De keuze is weer veel te groot, onze ogen
ook, en als gevolg onze ijsjes ook. En in de hete temperatuur van Athene zitten
in no-time onze handen onder de plak van gesmolten ijs en van nootjes.
Athene. Een van de steden met de grootste luchtvervuiling. Een stad die bij vele hartpatiënten op de verboden-te-bezoeken-in-de-zomer lijst staat. Een stad waar ik weet niet hoeveel toeristen ’s ochtends vroeg al in de rij staan om de Acropolis en het Parthenon te bezoeken. De Europese stad met het grootste aantal taxi’s. Een stad met ongeveer 4 miljoen inwoners, terwijl het totale aantal inwoners in Griekenland ruim10 miljoen bedraagt. Niet echt ons ding dus.
Maar, vandaag is het dan toch zover. Na al die jaren Griekenland voelden we ons nu eigenlijk wel verplicht om Athene te bezoeken. De godin Athena Parthenos (maagd Athena), beschermgodin van de stad Athene zal raar opkijken als ze ons ziet aan komen.
Eerst nog 75 minuten rijden volgens onze iGo navigatie. Via de tolweg. Meestal stellen we op vakantie de navigatie in op ‘geen tolwegen’ en ‘geen snelwegen’, maar dat scheelt in dit geval zeker drie kwartier rijden. En voor Athene-in-1-dag zullen we de tijd nodig hebben.
Wat we willen zien/doen zijn de Acropolis en het Parthenon, het Acropolis Museum [http://www.theacropolismuseum.gr/en ], en de wijk Plaka. Ik geef hier verder geen specifieke informatie bij de onderdelen. Er is genoeg te vinden via de links en Google.
Via de camperplaatsen-app van het NKC hebben we een parkeer/camperplek (zonder voorzieningen) ontdekt in Pireus. Op vijf minuten lopen afstand van de metro, waarmee we binnen het half uur bij de Acropolis kunnen zijn. Er wordt lovend gesproken over de service van uitbaatster Maria van de Parkopolis Pireus. Al met al lijkt het ons een prima plek voor 24 uur.
De tolweg is prima te doen. We betalen €4.50 en €5.60. Bij Pireus wordt het spannend. We zijn er ooit eerder doorheen gekomen op weg naar de ferry voor Naxos, en kwamen toen per ongeluk in een netwerk van eenrichtingswegen terecht. Niet fijn…
Gelukkig gaat het nu goed. De Parkopolis zit dan weer wel in een eenrichtingsstraatje. Vanochtend hebben we voor de zekerheid al Maria gebeld (‘Athens in one day??’, vroeg ze nog), en hoewel ze ons nog nooit heeft gezien komt er toch iets van een blik van herkenning als we aan komen rijden. Een hele vriendelijke dame die ons een plekje toewijst in de hoek van de P. Dat belooft heet te gaan worden tussen de betonnen muren.
Het is ondertussen ongeveer 10:30 u. Dan komt de gebruikelijke twijfel van wat-trekken-we-aan-en-wat-nemen-we-allemaal-mee?, maar na een kwartier zijn we zover.
Maria legt ons feilloos uit hoe we bij het metrostation komen, hoe we daar kunnen betalen en welk kaartje we moeten nemen, welke overstappen we moeten doen naar de Acropolis, dat we bij de tweede overstap meteen even het wisselen van de erewacht mee kunnen nemen (helemaal niet op ons lijstje, maar nu we er toch zijn), en leent ons een kaart van het centrum.
Helemaal top Maria!
Inderdaad is het slechts 5 minuten naar het metrostation. Voor ons niet-openbaar-vervoer-reizigers is het toch wel even spannend bij de tickets. Er staan veel automaten maar gelukkig zijn er ook een paar loketten met een echte persoon erachter. We kopen de door Maria geadviseerde kaartjes van €1.40 waarmee het de komende 90 minuten onbeperkt reizen is. Terug vanavond doen we dan weer hetzelfde.
We nemen eerst de groene lijn naar Van Pireus naar Monastiraki station, en stappen daar uit en over (paar trappen af richting Airport) op de blauwe lijn naar Syntagma Station. We zijn net op tijd om de wisseling van de wacht te zien. Kijk, hebben we dat ook weer gehad.
Dan duiken we weer het ondergrondse in om de rode lijn te nemen naar de Acropolis, wat slechts een halte verder is. Weer boven de grond draaien we 360 graden rond en vrijwel meteen is de Acropolis te zien.
Nou, dat was even spannend het ondergrondse gebeuren, maar we hebben het prima gered.
|
|
|
|
Bij de eerste de beste souvenir-en-hoedjes tent sla ik meteen een modern gleufhoedje aan de haak. Voor de zoveelste keer ben ik een petje/hoedje vergeten en het zoveelste petje/hoedje komt in mijn collectie. Met mijn hoofd kan ik hier in Athene niet zonder. Eigenlijk kan bijna niemand dat die de Acropolis gaat bestijgen. Het is maar een tip.
De Acropolis met het Parthenon is geopend tot 20:00 uur, en het museum tot 16:00. Eerst het museum dan maar. Als we alle verhalen moeten geloven schijnt dit museum wel het neusje van de Griekse museazalm te zijn, dus we komen er eigenlijk niet onder uit om het te bezichtigen (entree €5).
Van de Griekse cultuur hebben we al een en ander gezien. Het museum bij Olympia hebben we al eens gezien, het museum bij Delphi, en zo nog wel een paar.
Zelf heb ik het hier in dit Acropolis Museum al na een goed half uur gezien, hoewel ik nog lang niet alles gezien op de drie verdiepingen heb kunnen zien natuurlijk. Maar ja, het ene Griekse beeld, en het andere aardewerken potje, en de overblijfselen van een helm van een Griekse krijger, en …….
Ja prachtig en kunstig gemaakt natuurlijk, maar het doet me niks.
Monique houdt het wat langer vol vandaag, maar uiteindelijk zijn we na twee uren weer buiten, en doen eerst maar eens een broodje en drankje op de trappen van het museum.
Het moet wel gezegd: het museum is prachtig gebouwd en het heeft een zeer uitgebreide collectie. Dat dan weer wel.
|
|
 |
| Dit prachtige werk zat vroeger op het Parthenon. Zie foto rechtsboven |
Het is zeer warm buiten, zeg maar gerust heet. En het heetst van de dag hier in Athene duurt hier denk ik wel een halve dag. Het beste moment om de Acropolis en het Parthenon te bekijken zal ’s ochtends om acht uur zijn, en niet heel veel later.
Voordat wij hogerop gaan richting Parthenon slenteren we door een stuk van Plaka. Een aaneenschakeling van souvenirwinkeltjes, en eet- en drinkgelegenheden. De gebruikelijke prullen, maar ook wel o.a mooi houtwerk van olijfbomenhout. En de pielemoosen van hout aan een sleutelring (lullige sleutelhangers za’k mar zegge) vindt je volgens mij ook alleen in Griekenland (iets voor ChristineLeDuc?).
 |
| voor wie nog een leuke flessenopener of sleutelhanger zoekt |
Oh ja, en vooral ook hoedjes. Veel hoedjes. Dacht ik eerder op de dag een leuk hoedje gescoord te hebben, de helft van de mannen hier loopt ermee.
Goed, tijd voor de Acropolis dan maar.
Bij de toegangspoort lijkt het wel mee te vallen met de drukte. Misschien is toch iedereen vanochtend om acht uur geweest. Entree is €20.
De bomen die op diverse plekken langs het pad omhoog staan worden gretig benut door oververhitte bezoekers. Ons advies: spaar je krachten en energie en ga in een zeer rustig tempo omhoog. Én neem drinken mee! Het zal nu ongeveer 30 graden zijn, en we moeten er niet aan denken midzomer bij €40 graden de boel hier te gaan bezichtigen.
Hoe dichterbij we komen hoe imposanter het Parthenon wordt. Eerlijk is eerlijk, zulke imposante oude stenen hebben we nog niet eerder gezien in Griekenland! Zulke aantallen Japanners en/of Chinezen (kan ze niet altijd uit elkaar houden) overigens ook niet. Of het moet in de Zaanse Schans zijn geweest. En is Griekenland het land van de Sirtaki, Japan lijkt het land van de selfie-stick te zijn.
Maar terug naar waar we voor hier zijn: de Acropolis, met vooral het Parthenon. Er zijn nog meer gebouwen op de Acropolis maar het Parthenon is toch wel het meest indrukwekkende.
Ik zou niet weten hoe ik het zou moeten beschrijven. Ik kan proberen iets te schrijven over grote zuilen, grote stenen, symmetrie, imposant, kleur, enzovoorts, maar ik zal het nooit kunnen overbrengen. Ik denk dat niemand het kan.
Misschien minstens zo indrukwekkend is (het uitzicht over) de stad Athene vanaf de Acropolis. Het is 360 graden Athene wat je ziet. Een grote witte stad, zover je (rond) kijkt. Het is dat er aan een kant de zee is en aan de andere kant een hoge bergketen anders waren er waarschijnlijk nog meer dan 4 miljoen inwoners geweest.
Wat we misten op de berg: waterkraantjes. We vonden er ééntje aan de achter/zijkant van het Parthenon. Onder een boom. Het is maar een tip.
Er zouden er veel meer moeten zijn bij zo’n toeristische attractie, onder zulke omstandigheden, en bij een entreeprijs van €20.
Terug naar beneden. We lijken wat last te krijgen van de warmte. Misschien
hebben we ook nog wel de Mount Ziria deels in de benen zitten. Dan lopen we ook
nog eens de verkeerde uitgang uit en moeten we een stuk extra lopen naar de
wijk Plaka waar we nog willen slenteren en eten.
Plaka hangt tussen gezellig en toeristisch. Wel een mooie oude wijk. Monique is meer een snuisterijen/zeepjes/tasjes/geurtjes/kraaltjes/armbandjes/enz, type dan ik dus die houdt het wat langer vol dan ik. Maar dat zullen de meeste mannen herkennen.
Tegen zevenen duiken we op het terras van een leuk klein eethuis vermoeid neer.
Een sfeervol plekje waar we genieten van een Grieks maal met een Griekse wijn.
Maria (van de Parkopolis) had ons al uitgelegd dat we op de terugweg via Plaka konden lopen naar het metrostation Monastiraki. Vandaar gaat de metro rechtstreeks naar eindstation Piraeus waar wij uit moeten stappen.
Je zou dus ook op de heenweg alleen de metro van Piraeus naar Monastiraki kunnen nemen en vandaar lopen naar de Acropolis. Dat scheelt overstapgestress. Pech alleen dat je dan bergop gaat richting Acropolis. Nu gaan we dus bergaf. Een leuke korte wandeling die langs straatmuzikanten en muziekcafe’s in een gezellig deel van de stad gaat.
Op het drukke Monastrirakiplein kopen we in het metrostation wederom kaartjes van €1.40 voor de metro naar Piraeus. Dat is het eindstation van de lijn, waarvandaan het 5 minuten lopen is naar de P (Parkopolis) waar onze camper staat. In principe kun je daar tot 22:00 u nog op. Daarna sluit het hek. Let op: wandelend! Met de camper kun je tot 17:00 uur arriveren. Bel anders even met Maria. Informatie vindt je onder de links.
Maria is nog aanwezig als we rond half tien aan komen wandelen. Ze verwelkomt ons hartelijk en zegt ‘Aaah there you are, you must have a good condition and a good heart!’. Blijkbaar houden de meeste toeristen het minder lang vol. En: ‘You both have beautiful eyes’. Nou, daar knappen we van op, en dat is ook wel nodig. Het was best een pittige dag.
En dan opeens, ik weet niet hoe het komt, gaat het gesprek over berenbreien, handwerken en poppen maken. Ja, daar hebben we toch die beer weer. Ik had het in het begin van de blog al voorspeld.
Als je eens met de camper op deze P komt vraag Maria dan eens over poppen maken, en je valt van de ene verbazing in de andere! Een Engelsman, die ook met de camper op de P staat, komt ook net aangelopen vanaf een bezoek aan Athene, en voordat ik weer het in de gaten heb staan Maria, Monique en de Engelsman op een ongezellig verlichte betonnen parkeerplek in een ongezellig stuk Piraeus Zen-oefeningen te doen en uitgebreid in- en uit te zuchten met naar de hemel reikende armgebaren. Ik ben er ff niet bij vanavond lijkt het.
De Engelsman blijkt een Aikido beoefenaar te zijn die heeft afgesproken een training te volgen bij een Aikido Master in Athene.
Na nog wat informatie van Maria gekregen te hebben over dichtbijgelegen wolwinkels en bakkers gaan we naar onze camper waar het zoals verwacht zeer warm is. Zo’n beetje alle ramen en luiken die open kunnen gaan open, en alle ogen gaan dicht.
Welterusten.
Bij de toegangspoort lijkt het wel mee te vallen met de drukte. Misschien is toch iedereen vanochtend om acht uur geweest. Entree is €20.
De bomen die op diverse plekken langs het pad omhoog staan worden gretig benut door oververhitte bezoekers. Ons advies: spaar je krachten en energie en ga in een zeer rustig tempo omhoog. Én neem drinken mee! Het zal nu ongeveer 30 graden zijn, en we moeten er niet aan denken midzomer bij €40 graden de boel hier te gaan bezichtigen.
Hoe dichterbij we komen hoe imposanter het Parthenon wordt. Eerlijk is eerlijk, zulke imposante oude stenen hebben we nog niet eerder gezien in Griekenland! Zulke aantallen Japanners en/of Chinezen (kan ze niet altijd uit elkaar houden) overigens ook niet. Of het moet in de Zaanse Schans zijn geweest. En is Griekenland het land van de Sirtaki, Japan lijkt het land van de selfie-stick te zijn.
Maar terug naar waar we voor hier zijn: de Acropolis, met vooral het Parthenon. Er zijn nog meer gebouwen op de Acropolis maar het Parthenon is toch wel het meest indrukwekkende.
Ik zou niet weten hoe ik het zou moeten beschrijven. Ik kan proberen iets te schrijven over grote zuilen, grote stenen, symmetrie, imposant, kleur, enzovoorts, maar ik zal het nooit kunnen overbrengen. Ik denk dat niemand het kan.
Misschien minstens zo indrukwekkend is (het uitzicht over) de stad Athene vanaf de Acropolis. Het is 360 graden Athene wat je ziet. Een grote witte stad, zover je (rond) kijkt. Het is dat er aan een kant de zee is en aan de andere kant een hoge bergketen anders waren er waarschijnlijk nog meer dan 4 miljoen inwoners geweest.
|
|
|
|
Wat we misten op de berg: waterkraantjes. We vonden er ééntje aan de achter/zijkant van het Parthenon. Onder een boom. Het is maar een tip.
Er zouden er veel meer moeten zijn bij zo’n toeristische attractie, onder zulke omstandigheden, en bij een entreeprijs van €20.
 |
| zorg voor genoeg water |
Plaka hangt tussen gezellig en toeristisch. Wel een mooie oude wijk. Monique is meer een snuisterijen/zeepjes/tasjes/geurtjes/kraaltjes/armbandjes/enz, type dan ik dus die houdt het wat langer vol dan ik. Maar dat zullen de meeste mannen herkennen.
Veel streetart aan de rand van Plaka:
|
|
|
|
|
|
 |
En als je kleurenblind zou zijn...? |
 |
| Een van de highlights van Griekenland natuurlijk |
Maria (van de Parkopolis) had ons al uitgelegd dat we op de terugweg via Plaka konden lopen naar het metrostation Monastiraki. Vandaar gaat de metro rechtstreeks naar eindstation Piraeus waar wij uit moeten stappen.
Je zou dus ook op de heenweg alleen de metro van Piraeus naar Monastiraki kunnen nemen en vandaar lopen naar de Acropolis. Dat scheelt overstapgestress. Pech alleen dat je dan bergop gaat richting Acropolis. Nu gaan we dus bergaf. Een leuke korte wandeling die langs straatmuzikanten en muziekcafe’s in een gezellig deel van de stad gaat.
Op het drukke Monastrirakiplein kopen we in het metrostation wederom kaartjes van €1.40 voor de metro naar Piraeus. Dat is het eindstation van de lijn, waarvandaan het 5 minuten lopen is naar de P (Parkopolis) waar onze camper staat. In principe kun je daar tot 22:00 u nog op. Daarna sluit het hek. Let op: wandelend! Met de camper kun je tot 17:00 uur arriveren. Bel anders even met Maria. Informatie vindt je onder de links.
Maria is nog aanwezig als we rond half tien aan komen wandelen. Ze verwelkomt ons hartelijk en zegt ‘Aaah there you are, you must have a good condition and a good heart!’. Blijkbaar houden de meeste toeristen het minder lang vol. En: ‘You both have beautiful eyes’. Nou, daar knappen we van op, en dat is ook wel nodig. Het was best een pittige dag.
En dan opeens, ik weet niet hoe het komt, gaat het gesprek over berenbreien, handwerken en poppen maken. Ja, daar hebben we toch die beer weer. Ik had het in het begin van de blog al voorspeld.
Als je eens met de camper op deze P komt vraag Maria dan eens over poppen maken, en je valt van de ene verbazing in de andere! Een Engelsman, die ook met de camper op de P staat, komt ook net aangelopen vanaf een bezoek aan Athene, en voordat ik weer het in de gaten heb staan Maria, Monique en de Engelsman op een ongezellig verlichte betonnen parkeerplek in een ongezellig stuk Piraeus Zen-oefeningen te doen en uitgebreid in- en uit te zuchten met naar de hemel reikende armgebaren. Ik ben er ff niet bij vanavond lijkt het.
De Engelsman blijkt een Aikido beoefenaar te zijn die heeft afgesproken een training te volgen bij een Aikido Master in Athene.
Na nog wat informatie van Maria gekregen te hebben over dichtbijgelegen wolwinkels en bakkers gaan we naar onze camper waar het zoals verwacht zeer warm is. Zo’n beetje alle ramen en luiken die open kunnen gaan open, en alle ogen gaan dicht.
Welterusten.
Maandag 21 mei 2018
Overnachten Parkopolis Piraeus
KM 66770
GPS N 37.94782, E 23.64601
Overnachten Parkopolis Piraeus
KM 66770
GPS N 37.94782, E 23.64601
Note: Natuurlijk hebben we met dit verhaal Athene veel te
veel te kort gedaan. Er is zoveel meer te zien en te doen. Alleen is dat nu ons
ding niet zo. Wie weet komen we er nog eens. Als we met pensioen zijn of zo.
Er zijn vele wijken die enorm gezellig kunnen zijn. Het weinige wat wij nu hebben gezien had niets te maken met het beeld wat sommigen misschien hebben van een vieze stinkende rokende drukke stad met ontelbare auto’s. En eerlijk gezegd hadden wij dat beeld ook wel. We hebben er nu niets van gezien.
We hadden echt niet het idee dat we in die vieze stinkende rokende drukke stad waren.
Er zijn vele wijken die enorm gezellig kunnen zijn. Het weinige wat wij nu hebben gezien had niets te maken met het beeld wat sommigen misschien hebben van een vieze stinkende rokende drukke stad met ontelbare auto’s. En eerlijk gezegd hadden wij dat beeld ook wel. We hebben er nu niets van gezien.
We hadden echt niet het idee dat we in die vieze stinkende rokende drukke stad waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten