Woensdag 30 mei t/m zaterdag 2 juni 2018
Ontwaken in Limnionas
KM 67228
GPS   36.23413, 22.90541

Toen ik ooit in een ver verleden eens bij een psycholoog op de bank lag moest ik in gedachten naar een plek gaan waar ik me altijd heel erg happy en relaxed voelde. Was ik toen al eens in deze baai van Limnionas geweest, dan was de therapie mogelijk een stuk succesvoller verlopen.

En ach, er zijn natuurlijk zoveel mooie plekken, en de een houdt van dit en de ander van dat. Maar ik houd toch wel heel erg veel van dit.

Ik vat de dagen dat we hier verblijven samen in één verslag:

Eigenlijk is hier

niks te doen. Er is niet eens telefoon- en internetsignaal, hoe leuk is dat?
Een keer per dag lopen we even een stukje de berg op, daar kunnen we dan wat ontvangen. En soms vergeten we dat nog wel eens. Het went snel dus.

Om ook een beetje nuttig te zijn wandel ik elke dag een keer langs de strandlijn (100 meter) om aangespoelde rommel te verwijderen. Ja ja, ons ben bewust bezig. Ook elke dag haal ik 1 of 2 gieters water voor onze watertank bij het sanitairgebouwtje ongeveer 100 meter de bergweg op. En dan maak ik het ook meteen even schoon met de emmer en mop die daar staan. Een kleine moeite en we staan hier per slot van rekening ook gratis op deze geweldige plek.

We hadden wat wandelingen gepland deze vakantie maar die vallen echter in het prachtige water pal voor de deur. Monique’s teen is dan wel herstellende, maar behalve een teenslipper kan ze amper iets aan haar voet hebben. Gelukkig kan ze wel ook de waterschoentjes aan. 

Nou is Monique eigenlijk helemaal niet watergek. Ze vindt het al snel te koud, en hoewel ze de kristalhelderheid van de Griekse wateren weet te waarderen kleeft daar dan wel het nadeel aan dat elk visje zichtbaar is. En met vissen is het bij Monique net zo iets als met honden.
Ik heb afgeleerd om spontaan te roepen ‘kijk eens, allemaal kleine visjes rond mijn benen!’, want dan is ze sneller het water uit dan haar schaduw.
Daarom vond ik het al heel bijzonder dat ze net voor de vakantie toch een snorkelsetje aanschafte. Maar ja, aanschaffen is één, snorkelen is twee.
En een dezer dagen hier in de baai is het dan zover. ‘Michel, ik wil ook snorkelen!’

snorkelspullen altijd paraat

Eerder deze vakantie had ik Monique al onderricht gegeven in ontspannen drijven op de rug. In de Christus-aan-het-kruis-houding zeg maar.  Voor sommigen lijkt dat misschien gemakkelijk maar als je niet zo waterig bent zoals Monique moet je toch het krampachtige overwinnen.
En dat is wat betreft het drijven glansrijk gelukt, waarschijnlijk dankzij mijn didactische vaardigheden en geduld. Laten we het daar maar op houden.
En nu dan snorkelen. Dat is een ander verhaal. Op je rug drijven is nog een beetje natuurlijk, op je buik een heel ander verhaal. En dan ook zo’n plastic bitje in je mond waardoor je moet ademen, da’s wel heel erg wennen.
Monique begint eerst staand in het water, en dan eerst met alleen de bril op voorzichtig het hoofd het water in. En ik voorspelde het al: bij de eerste de beste vis (4cm…) schiet ze al meteen geschrokken rechtop.
Maar, om een lang verhaal toch wat korter te maken: met wat geduld van mij (valt niet altijd mee, ik geef het toe) zwemt ze na een half uurtje al voorzichtig met masker en snorkel in het water. Ze wijst me zelfs af en toe op wat vissen. Knap hoor, als je weet hoe angstig Monique kan zijn met open water en alles wat daarin leeft. Dat had ik niet verwacht dat het zo snel zou gaan. Stoer wijfie die van mij!

Ondertussen wordt de eenvoudige bar van Nikos weer in gereedheid gebracht voor de zomer. Er worden nieuwe rietmatten op het afdak geschroefd, de muren wit gesausd, tafels en stoelen afgedaan, en een lading bier, fris, ouzo, koffie en chips gebracht. Dat is dan ook wel zo’n beetje het hele assortiment wat er verkocht wordt.
Wat niks kost is de geweldige simpele locatie en de knullige service. Service? Nee, gewoon ff naar binnen lopen en uit de koeling pakken wat je wil. De ouzo’s worden wél voor je ingeschonken. Gewoon in een transparante plastic beker en dan een flinke portie. Be prepared.

Oh ja, het wandelen gaat Monique dus niet lukken. En hoewel ik mijn maatje niet in de steek wil laten merk ik wel dat ik beweging te kort kom. Dus besluit ik om toch een stuk te gaan wandelen richting de ‘Green Pool’. Dat is kan-een niet al te lange wandeling maar met ruim 30 graden en een beetje klauterwerk leuk om tussendoor te doen. In 2016 hebben we deze wandeling gedaan met het doel om in de Green Pool te badderen. Toen zat ik met een flinke jaap in mijn knie als gevolg van een kano-ongelukje, en hebben we het uiteindelijk niet helemaal gehaald. Ook omdat we het laatste stuk te gevaarlijk vonden.  Lees hier van toen: http://mm2greece2016.blogspot.com/2016/06/zondag-5-juni-2016-ontwaken-op.html

Met de hand-op-mijn-hart-belofte dat ik ook nu niet het laatste stukje nar de Green Pool zal doen vertrek ik op het heetst van de dag. Ja, je wil zweten of niet. Gelukkig waait het verkoelend heel hard, wat dan wel weer jammer is voor de drone, want dat is me te riskant om die uit te laten.
Zweten doe ik, zeker het stukje klimwerk met de rugtas van 10 kilo om. En zoals beloofd aan Monique keer ik op het laatste stuk om en ben na ongeveer anderhalf uur weer terug bij de camper. Een leuke training voor de beentjes was het. Het deed me goed, en de duik in de frisse zee nog meer!
Op enkele sites zoals Wikiloc kun je informatie vinden over wandelingen wereldwijd, en zo ook over de wandeling naar de Green Pool. Sommigen beschrijven het traject als easy. Maar vergis je niet daarin. Dat zie je wel in dit filmpje.  

Onderschat het dus niet als je er bent. En doe het niet op de gympen zoals dit stel.

Eens zien, wat doen we nog meer deze dagen in Limnionas? Eigenlijk niet zoveel. Wel een beetje lui dus. Er is ook niks te beleven verder. Af en toe komt en vertrekt er een vissersbootje. Af en toe komen er wat toeristen, te herkennen aan de huurauto’s, en af en toe wat locals. Maar meer dan 20 mensen per dag zullen het niet zijn. En vanaf zevenen hebben we de hele baai meestal weer voor onszelf alleen. Tot ’s ochtends een uur of tien. Wat heerlijk rustig.

We krijgen wel veel bezoek van wespen. Als we nog niet goed en wel buiten aan het ontbijt zitten zwermen ze al om de tafel heen. Nou zou je misschien in eerste instantie denken (wij wel) dat die op zoetigheid afkomen, maar vooral een mini kropje sla wat op tafel staat is favoriet. We hebben zo’n kropje in een bakje water staan om het vers te houden en zodat we meerdere dagen wat kunnen plukken.
En langs de sla zakken de wespen af naar het beetje water onderin het bakje om daar te drinken. Die beestjes hebben dus dorst. Dit wetende maken we een speciaal bakje van alufolie voor ze met wat blaadjes sla in een bodempje water, en een steen erin om wegwaaien te voorkomen. Voilà, en wij zijn zo goed als verlost van de wespen.

Eten bereiden moeten we hier zelf doen. Dat houden we meestal simpel. Voor het ontbijt vaak een gekookt eitje en wat crackers met kaas & jam. Tussendoor fruit, en voor de avond grillen we een porksteak met daarbij een salade. En een ouzo elke morgen is een dag zonder zorgen.

De was. Die moet natuurlijk ook bijgehouden worden. Maar hier geen dikke broeken, truien, jassen e.d. die vies worden. We lopen bekant de hele dag in zwembroek en bikini. Dus meer dan dat, wat ondergoed en een paar t-shirts is er niet te wassen en te drogen.
De was gaat natuurlijk in de bekende Tupperware was-emmers en het drogen doen we aan de enige echte Volendamse touwwaslijn. We kunnen er echter nog niet zo goed mee overweg als de dames in dit filmpje...

Dat is het wel zo’n beetje voor deze dagen in de baai van Limnionas.

Welterusten

Woensdag 30 mei t/m zaterdag 2 juni 2018
Overnachten in Limnionas
KM 67228
GPS   36.23413, 22.90541